Nieuwe Talen, Nieuwe Ideeën: de New Art Section 2025

De New Art Section is misschien wel een van de meest spannende onderdelen van Art Rotterdam. Dit jaar heeft curator Övül Ö. Durmuşoğlu een verrassende mix van internationale galerieën samengebracht, waarbij elke galerie een solopresentatie toont van kunstenaars die vernieuwende formele en materiële uitdrukkingsvormen onderzoeken. De sectie verwelkomt galeries en kunstenaars van alle leeftijden en biedt daarmee een unieke plek waar bezoekers de uiteenlopende paden kunnen verkennen die kunstenaars inslaan om de status quo uit te dagen.

Curator Övül Ö. Durmuşoğlu brengt haar rijke internationale ervaring en scherpe visie naar deze dynamische sectie. Met een indrukwekkende achtergrond in zowel biennales als exposities en een diepgaande betrokkenheid bij intersectionele en feministische perspectieven, richt Durmuşoğlu zich op het creëren van een omgeving waar diverse artistieke stemmen en vernieuwende ideeën samenkomen. Onder haar leiding biedt de New Art Section niet alleen een verfrissende constellatie van kunstenaars, maar stelt het ook kritische vragen over wat 'nieuw' werkelijk betekent in een tijd van grote maatschappelijke en culturele transformatie. In een interview vertelt Durmuşoğlu over haar visie, haar curatoriale aanpak, en de spannende samenwerkingen die dit jaar in de New Art Section te zien zijn.

Kun je jouw visie op de New Art Section beschrijven? Hoe hebben jouw ervaringen in diverse contexten — variërend van biënnales tot monografische tentoonstellingen — en jouw focus op thema’s zoals intersectionele toekomstperspectieven en samenhorigheid vanuit een feministisch queer perspectief jouw aanpak bij het cureren van de New Art Section gevormd? Wat hoop je dat het publiek meeneemt?
De wereld ondergaat sinds 2020 een ingrijpende en pijnlijke golf van transformatie. Sommigen noemen het de tijd van monsters, geïnspireerd door Gramsci en Baumann, anderen stellen dat het liberalisme allang dood is en niemand zich nog om het lichaam bekommert. Vragen moeten radicaal worden herzien en oplossingen zullen gezamenlijk moeten worden gevormd. Freddie Mercury vroeg het in 1991 al: ‘Does anybody know what we are living for?’

Als curator ben ik gericht op het collectieve geheugen van strijd, intersectionele toekomstperspectieven en samenhorigheid. Daarom fascineert het me persoonlijk wat achterblijft en wat nieuw kan ontkiemen nadat deze ingrijpende vloedgolf is weggeëbd. De New Art Section belichaamt daarom een onderzoekende houding: wat is dat ‘nieuwe’ waar we steeds naar streven? Welke veelzijdige taal kan zich ontwikkelen binnen die geest van onderzoek?

Ik hoop dat bezoekers de sectie verlaten met een gevoel van nieuwsgierigheid, verbeeldingskracht en hoop, geïnspireerd door de constellatie aan artistieke stemmen en perspectieven die hier samenkomen. De wereld herbergt vele werelden die naast elkaar bestaan, en in de kunstwereld is dat niet anders. Het creëren van betekenisvolle omgevingen voor verbinding en dialoog, in plaats van verdeeldheid en isolatie, is essentieel binnen elke vorm van artistieke presentatie, ook op de kunstmarkt.

Wat spreekt je het meest aan in deze editie van de New Art Section? Kun je een aantal kunstenaars uitlichten die tijdens het selectieproces indruk op je hebben gemaakt?
Allereerst ben ik blij mijn ervaring bij ARCO Madrid mee te nemen naar Art Rotterdam. Deze organisatie is van grote waarde voor lokale en regionale spelers en heeft veel potentieel om verder te groeien buiten de regio. De New Art Section biedt opkomende galerieën een belangrijk podium om hun stem te versterken, terwijl het jonge, internationale posities verbindt met de Nederlandse kunstscene.

Mercedes Azpilicueta, die na Buenos Aires de stad Amsterdam als haar tweede thuis heeft omarmd, zal voor het eerst werk tonen op Art Rotterdam. [Haar werk was tot voor kort te zien in het Stedelijk Museum, red]. Dankzij de Spaanse galerie Prats Nogueras Blanchard presenteren we haar geestige en grensverleggende werk, dat onze dagelijkse kijk op lichamelijkheid op scherp zet.

Daarnaast keert de in Brussel gevestigde kunstenaar Yesim Akdeniz, die vijftien jaar geleden al schilderijen toonde op Art Rotterdam, terug met een verfijnde installatie waarin ze voortbouwt op de eigenaardigheden van het modernistische denken.

Ivan Gallery uit Boekarest, al jarenlang een samenwerkingspartner en vriend, presenteert voor het eerst het sterke en verfijnde schilderwerk van Shahin Sharafaldin, die tegenwoordig in Londen woont.

Ook ben ik erg blij om samen met Balcony Gallery uit Lissabon het frisse en compromisloze werk van Mane Pacheco te kunnen presenteren, een kunstenaar die ik al een tijdje volg. 

Dankzij KIN, een van de nieuwe stemmen uit Brussel, ontdekte ik het intrigerende werk van Tanae Hynes, dat de illusies van liberale logica bevraagt. Deze thematiek sluit naadloos aan bij het werk van Nina Kovensky uit Buenos Aires, gepresenteerd door Quimera.

Je hebt in verschillende institutionele contexten gewerkt binnen je internationaal georiënteerde praktijk, naast je betrokkenheid bij kunstbeurzen. Hoe zie jij de wisselwerking tussen de commerciële kunstwereld en experimentele en kritische kunstpraktijken?
Ik ben altijd nieuwsgierig naar infrastructuren en vind het essentieel om de dynamiek tussen de verschillende onderdelen van de kunstwereld te erkennen en te begrijpen, om op die manier betere werkoplossingen te kunnen voorstellen. Een evenwicht tussen galeries, projectruimtes, initiatieven, kunstcentra en musea binnen een specifieke context weerspiegelt een gezonde en zorgvuldig geweven artistieke structuur. In een wereld die ons steeds vaker dwingt tot simpele reacties als ‘like’ of ‘dislike’, pleit ik ervoor om te zoeken naar zinvolle pluraliteiten en een rechtvaardige verdeling van middelen. 

Wat lees en kijk je momenteel?
Ik lees op dit moment de Engelse vertaling van Aimé Césaire’s lange gedicht Return to My Native Land (1956), wiens gedachtegoed me blijft inspireren. De reflectie op de maatstaf van de wereld, radicale hoop en de ironie van de veronderstelde gelijkheid van de mensheid. Daarnaast is The Golden Rhinoceros: Histories of the African Middle Ages (2013) van François-Xavier Fauvelle een verfrissende leeservaring. Fauvelle benadert de onvertelde geschiedenissen van beschavingen op een uiterst zorgvuldige en intelligente manier. Verder geniet ik van de sprankelende nieuwe biografie van Audre Lorde, geschreven door Alexis Pauline Gumbs, Survival is a Promise: The Eternal Life of Audre Lorde.

Daarnaast heb ik ook het werk van Pinar Ögrenci en Claudia Pages Rabal bekeken als voorbereiding op nieuwe teksten waaraan ik werk, evenals Kamal Aljafari’s nauwgezette en tegendraadse film A Fidai Film (2024).

Over
Övül Ö. Durmuşoğlu is curator, schrijver en docent met een focus op kritische reflecties op de maatschappij, de duurzaamheid van intersectionele toekomstperspectieven en samenhorigheidspraktijken vanuit feministische queer perspectieven. Recentelijk stelde zij de monografische tentoonstellingen samen van The Story Behind Each Word Must Be Told door Nil Yalter (Ab Anbar, Londen), Portrait of a Movement door Pauline Boudry en Renate Lorenz (CA2M, Madrid en Tensta Konsthall, Stockholm), en Burn&Gloom, Glow&Moon: Thousand Years of Troubled Genders door Katrina Daschner (Kunsthalle Wien, Wenen). Daarnaast was zij co-curator van twee edities van de Autostrada Biënnale in Kosovo en stelde ze programma’s samen voor de Istanbul Biënnale, dOCUMENTA (13) en steirischer herbst. Durmuşoğlu is mede-leider van het Art in Discourse-programma aan de Hochschule für Bildende Künste in Braunschweig en gaf eerder les als gastdocent aan de Graduate School van de Universität der Künste in Berlijn. Ze woont en werkt in Berlijn.

New Art Section 2025
De galeries die in 2025 deelnemen aan de New Art Section zijn: Balcony Gallery (Portugal), Brinkman & Bergsma Contemporary Art (Nederland), BUYSSE GALLERY (België), Contemporary Cluster (Italië), Double V Gallery (Frankrijk), Erika Deák Gallery (Hongarije), Galerie Fleur & Wouter (Nederland), Galerist (Turkije), Gallery Van Fanny Freytag (Nederland), Ivan (Roemenië), JOEY RAMONE (Nederland), Kin Gallery BV (België), Mini Galerie (Nederland), Pizza Gallery (België), Prats Nogueras Blanchard (Spanje), Quimera (Argentinië), SANATORIUM (Turkije), TATJANA PIETERS GALLERY (België), Wouters Gallery (België) en Zyrland Zoiropa (Duitsland).

Geschreven door Flor Linckens