Coming soon
Coming soon
Selecteer type
Directeur Art Rotterdam Fons Hof over de verhuizing naar Rotterdam Ahoy
Art Rotterdam verhuist voor de 26e editie naar Rotterdam Ahoy, het evenementencentrum op Rotterdam Zuid. Beursdirecteur Fons Hof zag de mogelijkheden die Ahoy biedt direct. Naast Prospects, dat de aanleiding vormde voor de verhuizing, keren in Ahoy ook Projections, Sculpture Park en Intersections terug. ‘Het wordt een totaalbeleving. We laten een veelzijdig spectrum zien: van meer verzamelbare kunst tot institutioneel werk.’
‘Veel locaties van 10.000 m2 of meer zijn er niet in Rotterdam, maar één eigenlijk’, vertelt Hof over de keuze voor Ahoy. Hof en zijn team moesten op zoek naar een nieuwe locatie voor Art Rotterdam toen bleek dat de distributiehal van de Van Nelle Fabriek vanaf 2025 niet meer beschikbaar was. Prospects, de sectie voor jonge kunstenaars die worden ondersteund door het Mondriaan Fonds, huist ieder jaar in de hal. Het ontbreken van de sectie zou direct raken aan de identiteit van Art Rotterdam als dé beurs voor jonge kunst.
‘Het is geen architectonisch monument, maar we krijgen er veel voor terug. Mensen kennen de Arena van Ahoy van concerten of van het tennistoernooi, maar wij zitten in de beurshallen. Die zijn helemaal gerenoveerd en er is een concertzaal bijgekomen, de RTM Stage. Verder is er een mooie mix van dag- en kunstlicht. We zijn blij verrast.’
‘Eigenlijk groeide Art Rotterdam in de Van Nelle Fabriek uit zijn jasje’, zegt Hof. De entree was niet breed, waardoor er opstoppingen ontstonden, de parkeerruimte was beperkt en mogelijkheden voor horeca ook. ‘In Ahoy zijn we een kleine speler’, zegt Hof wijzend op de grotere capaciteit van Ahoy.
Concept verbreden
Hof zag direct de mogelijkheid om het beursconcept van Art Rotterdam te verbreden. In Ahoy kan Prospects plaatsvinden, het onderdeel krijgt ook veel meer ruimte. Daarnaast keren de secties Sculpture Park, Intersections (grootschalige werken) en Projections (videokunst) terug. Alle drie sectie die wegens ruimtegebrek niet iedere editie geprogrammeerd werden. ‘Het wordt een totaalbeleving. We laten een veelzijdig spectrum zien: van meer verzamelbare kunst tot institutioneel werk.’
Daarnaast is de nieuwe opzet ingegeven door een nieuwe generatie verzamelaars. Niet langer koopt een kleine groep mensen heel veel kunst, maar is er een bredere groep die minder koopt. Deze groep wil over alle facetten van de kunstwereld geïnformeerd worden. ‘Mensen gaan een dagje uit, daar hoort lekker eten bij. In Ahoy verdrievoudigt het horeca-aanbod, onder met een pop-up restaurant van Café Marseille, een grote naam in Rotterdam met lekkere, eerlijke gerechten uit de Franse keuken.’
‘Beurzen bekijken voortdurend hoe ze hun concept interessanter kunnen maken. Die sleutel hebben we gevonden’, aldus Hof. Hij legde het nieuwe concept voor aan buitenlandse galeries en die reageerden zeer enthousiast. Het aantal buitenlandse deelnemers steeg van een derde naar de helft. In de New Art-sectie, het deel van de beurs voor jonge galeries, is zelfs 80% van de deelnemers afkomstig uit het buitenland. Dat heeft onder meer te maken met de internationaal vermaarde curator van de New Art-sectie, de Berlijnse Övül Durmuşoğlu.
Band met Rotterdam-Zuid
Art Rotterdam heeft altijd veel aandacht gehad voor kunstinstellingen en -initiatieven en veel waarde gehecht aan een goede band met de stad. De verhuizing naar Ahoy Rotterdam betekent ook een verhuizing naar Rotterdam Zuid. Het deel van de stad dat de gemeente graag verder wil ontwikkelen. Net als Art Rotterdam hecht de nieuwe hoofdsponsor, de Rotterdamse DHB Bank, aan een goede band met de stad. In de nieuwe DHB Art Space, gecureerd door het Rotterdamse collectief Unity in Diversity, wordt die verbinding tussen de kunstwereld en de bewoners gelegd door Pedro Gil Farias. Hij maakt een geluidskunstwerk waarin de dromen van de bewoners van Rotterdam Zuid te horen zijn.
Geschreven door Wouter van den Eijkel
In gesprek met Diego Diez over zijn galerie, ambities en presentatie op Art Rotterdam
Diez Gallery doet voor de tweede keer mee aan Art Rotterdam. De jonge Amsterdamse galerie timmert aan de weg met een uitdagende programmering en gedurfde presentaties op grote buitenlandse beurzen. Dit jaar staat Diez Gallery in de Main Section. We spraken oprichter Diego Diez over zijn galerie, zijn ambities en plannen voor de komende editie van Art Rotterdam.
‘We bestaan binnenkort drie jaar’, vertelt Diego Diez in de achterruimte van zijn galerie in Amsterdam West. ‘Ik zag kansen voor mijn galerie, omdat er in Amsterdam geen galerie was met dezelfde ambitie of projecten die ik voor mijn galerie wil tonen.’ In relatief korte tijd wist hij naam te maken. Niet zozeer in Nederland, want Diez programmeert namen die vooral over de grens bekendheid genieten.
De Spaanse Rietveld-alumnus nam deel aan gerenommeerde beurzen als Frieze, Liste en ARCO. Daar viel hij op met gedurfde presentaties. Zo toonde hij maar liefst 365 tekeningen van Sands Murray-Wassink in zijn stand en wist hij op Liste de aandacht te grijpen door de presentatie van Ian Waelder met een architectonische ingreep om te bouwen tot een kleine museumpresentatie.
Geld of financieel gewin staan daarbij niet voorop voor Diez, die zijn plannen met grote helderheid uit de doeken doet. ‘De kunstbeurzen die ik doe en de stappen die ik zet, moeten een doel dienen. Een kunstbeurs doen alleen om een kunstbeurs te doen, is gewoon een verspilling van tijd en energie’. Diez’ doel is het vergroten van de naamsbekendheid van zijn galerie en het plaatsen van een werk in een grote particuliere of publieke collectie.
A leap of faith
Eind maart staat Art Rotterdam op de rol. Waar Diez vorige editie een booth had in de New Art-sectie, is hij ditmaal te vinden in de Main Section. Omdat de vorige editie vanuit commercieel oogpunt succesvol was – Diez verkocht al het werk dat hij had meegenomen – kijkt hij ernaar uit om terug te keren op Art Rotterdam en verschillende aspecten van mijn programma in de Main Section te laten zien.”
‘Ik ben nog niet bekend bij een grote groep verzamelaars, conservatoren en bedrijfscollecties in Nederland. Mijn doel is om mijn toewijding aan deze scene, stad en land te tonen en te laten zien dat ik ervan overtuigd ben dat Amsterdam een goede plek is voor mijn galerie. Daarvoor wil ik mijn visie en de visie van mijn kunstenaars aan het Nederlandse publiek laten zien. Art Rotterdam is de beste plek om die erkenning te krijgen.” Daarom besloot ik dit jaar een sprong in het diepe te wagen – a leap of faith – en deel te nemen aan de Main Section.’
Om zijn plan te laten slagen wil Diez het beste werk van zijn beste kunstenaars bemachtigen voor Art Rotterdam. Dat klinkt misschien als een open deur, maar bijvoorbeeld Ian Waelder heeft vlak voor de beurs een solotentoonstelling bij Carlier | Gebauer in Berlijn. Om nieuw werk te krijgen, is dus enige overtuigingskracht nodig van de kant van Diez. “Ik benader mijn kunstenaars en leg het belang van deze stap voor mij uit. Ik moet de mensen in Nederland laten zien dat ik het beste kan brengen van een van mijn belangrijkste kunstenaars. De meeste werken die ik krijg, zullen nieuw werk zijn dat speciaal voor de beurs is gemaakt.”
Tilde
Diez’ benadering van zijn metier gaat terug op zijn vorige rol als leider van de non-profit kunstruimte Tilde die hij tussen 2019 en 2022 runde. Diez toonde onder meer bekende namen als Francisco de Goya y Lucientes, Laure Prouvost en Moyra Davey. ‘Er is meer mogelijk als je een non-profitruimte hebt en geen galerie, ook met bekendere kunstenaars, want er zijn geen conflicterende commerciële belangen’, aldus Diez. Tegelijk stelde het hem in staat een groot netwerk van kunstenaars en curatoren op te bouwen.
Tilde was gehuisvest in Diez’ Amsterdamse tweekamerappartement. Het betekende dat de samenwerkingen zeer persoonlijk waren, er was doorlopend overleg met de kunstenaars, dat begon bij wijze van spreken al tijdens het ontbijt. ‘Alle kunstenaars waarmee ik werk zijn gepassioneerd over kunst, het maken ervan en de kunstgeschiedenis. Het werk dat ik toon moet een zekere politieke of sociale relevantie hebben of in relatie staan tot de kunstgeschiedenis.’
Diez werd op het spoor gezet van deze organische manier van werken door zijn vriendin Marja Bloem, de geliefde van wijlen Seth Siegelaub, een van de hoofdrolspelers van de vroege conceptuele kunst. Siegelaub had eind jaren ’60 een galerie in New York die zich onderscheidde door baanbrekende presentatievormen. Het retrospectief over Siegelaub in het Stedelijk Museum in 2015 was voor Diez een eye opener: ‘Hij deed dingen met passie. Al snel realiseerde hij zich dat de hedendaagse kunstwereld niets voor hem was, dus stopte hij met zijn galerie. Zijn werkwijze heel natuurlijk op me over. Zeker voor werk dat op dat moment niet in en vogue was.’
Art Rotterdam
Opvallend aan de programmering van Tilde was de combinatie van hedendaagse kunstenaars met gevestigde namen, zoals de combinatie van de nog jonge Nora Turato met Lilly van der Stokker. Iets soortgelijks wil Diez op Art Rotterdam gaan doen. Ditmaal geen architectonische ingreep, maar een elegant samenspel van hoogwaardig werk uit de secundaire markt, dat Diez aankoopt met Paul van Esch, met hedendaags werk van Ian Waelder, Jessica Wilson of Rasoul Ashtary. Diez wil ze groeperen rond 3 grote thema’s uit de kunstgeschiedenis: geschiedenis en identiteit, het portret en abstractie.
‘Vanwege het belang van de kunstgeschiedenis voor mijn kunstenaars, is het heel goed om ze in context te plaatsen. Veel mensen kennen mijn kunstenaars nog niet, omdat ze niet in Nederland tentoonstellen. Daarom toon ik ze samen met een gevestigde naam.’
Een tipje van de sluier kan Diez al oplichten: voor het thema geschiedenis is het plan om een werk van Anselm Kiefer, die op dat moment een tentoonstelling heeft in zowel het Stedelijk Museum als in het Van Gogh, te presenteren naast werk van Ian Waelder.
Geschreven door Wouter van den Eijkel
Tijdens Art Rotterdam (28-30 maart 2025 in Rotterdam Ahoy) presenteert Wouters Gallery uit Brussel het werk van Elen Braga in de New Art Section, die werd gecureerd door Övül Ö. Durmuşoğlu. De visuele aantrekkingskracht van Braga’s werk misleidt de kijker: haar werken ogen aanvankelijk speels en kleurrijk, maar onthullen bij nadere observatie een gelaagdheid die getuigt van buitengewoon scherpe en kritische reflectie. Ze verweeft daarbij politieke thema’s, verhalen over machtsverhoudingen en persoonlijke herinneringen tot krachtige narratieven.
Elen Braga staat bekend om haar multidisciplinaire en conceptueel gelaagde praktijk, waarin installatie, sculptuur, video, textiel en performance centraal staan. Ze verkent daarmee thema’s als kracht, machtsrelaties, ambitie en veerkracht, waarbij ze persoonlijke ervaringen en lokale verhalen verweeft met grotere universele thema’s en de actualiteit. Daarnaast put Braga inspiratie uit mythes, massacultuur, folklore, religie en culturele tradities uit zowel België als Brazilië, en onderzoekt ze hoe deze voortleven in ons dagelijks handelen en onze overtuigingen. De kunstenaar is in het bijzonder geïnteresseerd in bepaalde paradoxen en ambiguïteiten die daarbij ontstaan en hoopt met haar werk een dialoog op gang te brengen.
Soms herinterpreteert Braga een bepaalde geschiedenis als een daad van verzet tegen de officiële geschiedschrijving. Door haar eigen leven en ervaringen als uitgangspunt te nemen, waaronder een busongeluk dat ze als kind overleefde, creëert Braga een intieme dialoog tussen het persoonlijke en het politieke of het collectieve. Haar werk sluit vaak nauw aan bij de specifieke context van de locatie waar het wordt getoond en wordt regelmatig gepresenteerd in de openbare ruimte.
De kunstenaar maakt gebruik van materialen als textiel (waaronder handgetufte wandtapijten), keramiek, metaal, taal of haar eigen lichaam. Voor Braga is het maakproces haast net zo belangrijk als het eindresultaat: een ritueel dat wordt gekenmerkt door toewijding, doorzettingsvermogen en zelfopgelegde opdrachten. De fysieke inspanning die haar werken vereisen, speelt daarbij een cruciale rol. Braga onderzoekt regelmatig de fysieke en mentale grenzen van haar lichaam en integreert deze inspanningen in haar kunst. Haar monumentale tapijt ‘Elen ou Hubris’ (2020) was bijvoorbeeld 24 meter lang en 5 meter breed en woog maar liefst 200 kilo. Het werk was slechts vijf uur te zien aan de triomfboog van het Jubelpark in Brussel. Inhoudelijk onderzocht het werk de grens tussen ambitie en overmoed (‘hubris’), waarbij Braga mythologische en Bijbelse verhalen verbond aan persoonlijke ideeën over trots en zelfdiscipline. Ze was bijna twee jaar bezig met het werk.
Voor haar eerdere werk ‘Tão quente que era que pouco mais era morte’ (‘Zo heet dat een graadje meer de dood betekende’) (2015) reisde Braga naar Death Valley in de VS. Daar voerde ze een fysieke performance uit waarbij ze een constructie van twaalf aluminium platen droeg, voorzien van haar eigen interpretaties van passages uit Dantes Inferno. Dit werk weerspiegelde haar voortdurende fascinatie voor zowel de kracht als de beperkingen van het menselijk lichaam.
Voor een recente tentoonstelling in Wouters Gallery onderzocht Braga de vervagende grenzen tussen publieke en private sferen. Daarvoor vertaalde ze de concepten van een café en een zogenaamd love hotel naar textielinstallaties die deze vervagende grenzen blootleggen, met een scherpe blik op de consumptie van liefde in een digitale wereld.
Elen Braga werd in 1984 geboren in Maranhão in Brazilië in een buitengewoon arme familie. Haar moeder werkte met textiel, waardoor Braga al vroeg ontdekte dat ambacht en identiteit elkaar op interessante manieren kunnen versterken. De kunstenaar kreeg een streng religieuze opvoeding en genoot zelfs een tijdje bekendheid als gospelzanger in Brazilië. Daarnaast nam ze als kind deel aan beauty pageants, een interessant contrast met haar religieuze omgeving, die kritisch was op uiterlijke vertonen van ijdelheid. Hoewel religie haar aanvankelijk een veilige structuur bood, begon ze als tiener te twijfelen aan haar overtuigingen. Via de kunst vond ze een nieuwe manier om haar wereld te begrijpen en zichzelf uit te drukken. Haar eerste experimenten in de performancekunst ontstonden uit een verlangen om grenzen te doorbreken — zowel fysiek als conceptueel. De stemtechnieken die ze tijdens haar gospelperiode had geleerd, kwamen bovendien goed van pas in haar performances.
De kunstenaar woont sinds 2016 in België. Ze behaalde in 2018 haar post-master aan a·pass (Advanced Performance and Scenography Studies) in Brussel en nam deel aan diverse residentieprogramma’s, waaronder bij MORPHO, Central Saint Martins en Buitenplaats Brienenoord. Haar werk was onder meer te zien in WIELS, M HKA en Centre Pompidou-Kanal in Brussel en was tot voor kort onderdeel van een groepsshow in Mu.ZEE Oostende. Tot eind januari is haar werk ook te zien in CC Strombeek. In 2025 verschijnt haar eerste monografie bij MER Books.
Het werk van Elen Braga zal tijdens Art Rotterdam te zien zijn in de New Art Section, gepresenteerd door Wouters Gallery uit Brussel.
Geschreven door Flor Linckens
De New Art Section is misschien wel een van de meest spannende onderdelen van Art Rotterdam. Dit jaar heeft curator Övül Ö. Durmuşoğlu een verrassende mix van internationale galerieën samengebracht, waarbij elke galerie een solopresentatie toont van kunstenaars die vernieuwende formele en materiële uitdrukkingsvormen onderzoeken. De sectie verwelkomt galeries en kunstenaars van alle leeftijden en biedt daarmee een unieke plek waar bezoekers de uiteenlopende paden kunnen verkennen die kunstenaars inslaan om de status quo uit te dagen.
Curator Övül Ö. Durmuşoğlu brengt haar rijke internationale ervaring en scherpe visie naar deze dynamische sectie. Met een indrukwekkende achtergrond in zowel biennales als exposities en een diepgaande betrokkenheid bij intersectionele en feministische perspectieven, richt Durmuşoğlu zich op het creëren van een omgeving waar diverse artistieke stemmen en vernieuwende ideeën samenkomen. Onder haar leiding biedt de New Art Section niet alleen een verfrissende constellatie van kunstenaars, maar stelt het ook kritische vragen over wat ‘nieuw’ werkelijk betekent in een tijd van grote maatschappelijke en culturele transformatie. In een interview vertelt Durmuşoğlu over haar visie, haar curatoriale aanpak, en de spannende samenwerkingen die dit jaar in de New Art Section te zien zijn.
Kun je jouw visie op de New Art Section beschrijven? Hoe hebben jouw ervaringen in diverse contexten — variërend van biënnales tot monografische tentoonstellingen — en jouw focus op thema’s zoals intersectionele toekomstperspectieven en samenhorigheid vanuit een feministisch queer perspectief jouw aanpak bij het cureren van de New Art Section gevormd? Wat hoop je dat het publiek meeneemt?
De wereld ondergaat sinds 2020 een ingrijpende en pijnlijke golf van transformatie. Sommigen noemen het de tijd van monsters, geïnspireerd door Gramsci en Baumann, anderen stellen dat het liberalisme allang dood is en niemand zich nog om het lichaam bekommert. Vragen moeten radicaal worden herzien en oplossingen zullen gezamenlijk moeten worden gevormd. Freddie Mercury vroeg het in 1991 al: ‘Does anybody know what we are living for?’
Als curator ben ik gericht op het collectieve geheugen van strijd, intersectionele toekomstperspectieven en samenhorigheid. Daarom fascineert het me persoonlijk wat achterblijft en wat nieuw kan ontkiemen nadat deze ingrijpende vloedgolf is weggeëbd. De New Art Section belichaamt daarom een onderzoekende houding: wat is dat ‘nieuwe’ waar we steeds naar streven? Welke veelzijdige taal kan zich ontwikkelen binnen die geest van onderzoek?
Ik hoop dat bezoekers de sectie verlaten met een gevoel van nieuwsgierigheid, verbeeldingskracht en hoop, geïnspireerd door de constellatie aan artistieke stemmen en perspectieven die hier samenkomen. De wereld herbergt vele werelden die naast elkaar bestaan, en in de kunstwereld is dat niet anders. Het creëren van betekenisvolle omgevingen voor verbinding en dialoog, in plaats van verdeeldheid en isolatie, is essentieel binnen elke vorm van artistieke presentatie, ook op de kunstmarkt.
Wat spreekt je het meest aan in deze editie van de New Art Section? Kun je een aantal kunstenaars uitlichten die tijdens het selectieproces indruk op je hebben gemaakt?
Allereerst ben ik blij mijn ervaring bij ARCO Madrid mee te nemen naar Art Rotterdam. Deze organisatie is van grote waarde voor lokale en regionale spelers en heeft veel potentieel om verder te groeien buiten de regio. De New Art Section biedt opkomende galerieën een belangrijk podium om hun stem te versterken, terwijl het jonge, internationale posities verbindt met de Nederlandse kunstscene.
Mercedes Azpilicueta, die na Buenos Aires de stad Amsterdam als haar tweede thuis heeft omarmd, zal voor het eerst werk tonen op Art Rotterdam. [Haar werk was tot voor kort te zien in het Stedelijk Museum, red]. Dankzij de Spaanse galerie Prats Nogueras Blanchard presenteren we haar geestige en grensverleggende werk, dat onze dagelijkse kijk op lichamelijkheid op scherp zet.
Daarnaast keert de in Brussel gevestigde kunstenaar Yesim Akdeniz, die vijftien jaar geleden al schilderijen toonde op Art Rotterdam, terug met een verfijnde installatie waarin ze voortbouwt op de eigenaardigheden van het modernistische denken.
Ivan Gallery uit Boekarest, al jarenlang een samenwerkingspartner en vriend, presenteert voor het eerst het sterke en verfijnde schilderwerk van Shahin Sharafaldin, die tegenwoordig in Londen woont.
Ook ben ik erg blij om samen met Balcony Gallery uit Lissabon het frisse en compromisloze werk van Mane Pacheco te kunnen presenteren, een kunstenaar die ik al een tijdje volg.
Dankzij KIN, een van de nieuwe stemmen uit Brussel, ontdekte ik het intrigerende werk van Tanae Hynes, dat de illusies van liberale logica bevraagt. Deze thematiek sluit naadloos aan bij het werk van Nina Kovensky uit Buenos Aires, gepresenteerd door Quimera.
Je hebt in verschillende institutionele contexten gewerkt binnen je internationaal georiënteerde praktijk, naast je betrokkenheid bij kunstbeurzen. Hoe zie jij de wisselwerking tussen de commerciële kunstwereld en experimentele en kritische kunstpraktijken?
Ik ben altijd nieuwsgierig naar infrastructuren en vind het essentieel om de dynamiek tussen de verschillende onderdelen van de kunstwereld te erkennen en te begrijpen, om op die manier betere werkoplossingen te kunnen voorstellen. Een evenwicht tussen galeries, projectruimtes, initiatieven, kunstcentra en musea binnen een specifieke context weerspiegelt een gezonde en zorgvuldig geweven artistieke structuur. In een wereld die ons steeds vaker dwingt tot simpele reacties als ‘like’ of ‘dislike’, pleit ik ervoor om te zoeken naar zinvolle pluraliteiten en een rechtvaardige verdeling van middelen.
Wat lees en kijk je momenteel?
Ik lees op dit moment de Engelse vertaling van Aimé Césaire’s lange gedicht Return to My Native Land (1956), wiens gedachtegoed me blijft inspireren. De reflectie op de maatstaf van de wereld, radicale hoop en de ironie van de veronderstelde gelijkheid van de mensheid. Daarnaast is The Golden Rhinoceros: Histories of the African Middle Ages (2013) van François-Xavier Fauvelle een verfrissende leeservaring. Fauvelle benadert de onvertelde geschiedenissen van beschavingen op een uiterst zorgvuldige en intelligente manier. Verder geniet ik van de sprankelende nieuwe biografie van Audre Lorde, geschreven door Alexis Pauline Gumbs, Survival is a Promise: The Eternal Life of Audre Lorde.
Daarnaast heb ik ook het werk van Pinar Ögrenci en Claudia Pages Rabal bekeken als voorbereiding op nieuwe teksten waaraan ik werk, evenals Kamal Aljafari’s nauwgezette en tegendraadse film A Fidai Film (2024).
Over
Övül Ö. Durmuşoğlu is curator, schrijver en docent met een focus op kritische reflecties op de maatschappij, de duurzaamheid van intersectionele toekomstperspectieven en samenhorigheidspraktijken vanuit feministische queer perspectieven. Recentelijk stelde zij de monografische tentoonstellingen samen van The Story Behind Each Word Must Be Told door Nil Yalter (Ab Anbar, Londen), Portrait of a Movement door Pauline Boudry en Renate Lorenz (CA2M, Madrid en Tensta Konsthall, Stockholm), en Burn&Gloom, Glow&Moon: Thousand Years of Troubled Genders door Katrina Daschner (Kunsthalle Wien, Wenen). Daarnaast was zij co-curator van twee edities van de Autostrada Biënnale in Kosovo en stelde ze programma’s samen voor de Istanbul Biënnale, dOCUMENTA (13) en steirischer herbst. Durmuşoğlu is mede-leider van het Art in Discourse-programma aan de Hochschule für Bildende Künste in Braunschweig en gaf eerder les als gastdocent aan de Graduate School van de Universität der Künste in Berlijn. Ze woont en werkt in Berlijn.
New Art Section 2025
De galeries die in 2025 deelnemen aan de New Art Section zijn: Balcony Gallery (Portugal), Brinkman & Bergsma Contemporary Art (Nederland), BUYSSE GALLERY (België), Contemporary Cluster (Italië), Double V Gallery (Frankrijk), Erika Deák Gallery (Hongarije), Galerie Fleur & Wouter (Nederland), Galerist (Turkije), Gallery Van Fanny Freytag (Nederland), Ivan (Roemenië), JOEY RAMONE (Nederland), Kin Gallery BV (België), Mini Galerie (Nederland), Pizza Gallery (België), Prats Nogueras Blanchard (Spanje), Quimera (Argentinië), SANATORIUM (Turkije), TATJANA PIETERS GALLERY (België), Wouters Gallery (België) en Zyrland Zoiropa (Duitsland).
Geschreven door Flor Linckens
Met een nieuwe locatie in het vooruitzicht -Ahoy Rotterdam- verwelkomt Art Rotterdam ook een nieuwe hoofdsponsor: DHB Bank. Om onze nieuwe partner kennis te laten maken met de Rotterdamse kunstscene stond afgelopen 19 november een city trip voor DHB gepland met bezoeken aan Kunstinstituut Melly, Brutus, Atelier Van Lieshout, Roof-A Gallery en Galerie Weisbard. Zowel Manuela en Pienk, VIP managers van Art Rotterdam als Mustafa Beker, Head of Art Finance and Business Devolopment DHB Bank en MarCom team DHB Bank: Folkert Oosting en Martijn Blom, waren onder de indruk van de gastvrije ontvangsten op de diverse locaties, de interessante gesprekken en de uiteenlopende tentoonstellingsprogramma’s. Duidelijk is dat zowel Team Art Rotterdam als Team DHB uitkijkt naar de komende editie in Ahoy en het Art Rotterdam VIP programma in de stad.
Okan Balköse, CEO van DHB Bank vertelt waarom de bank hoofdsponsor is: “Ik ben trots op ons partnership voor deze 26e editie van Art Rotterdam in Ahoy. Wij vinden het belangrijk dat kunst toegankelijk blijft voor iedereen. Hedendaagse kunst inspireert juist als de wereld verandert en je samen zoekt naar nieuwe mogelijkheden.”
DHB Bank is een Nederlandse spaarbank waar je online kunt sparen. Het hoofdkantoor is al ruim 30 jaar gevestigd in Rotterdam. De stad werd door de jaren heen haar thuishaven; mede daarom is DHB Bank de trotse hoofdsponsor van Art Rotterdam.
Fons Hof, directeur Art Rotterdam
“De eerste editie op de nieuwe locatie Rotterdam Ahoy wordt een bijzondere ervaring voor internationale verzamelaars, kunstprofessionals en -liefhebbers. De beurs toont een sterke mix van galeries, afgewisseld met grote gecureerde ruimtes voor video, sculpturen, installaties en performances. Hier kunnen galeries hun meest uitgesproken en experimentele kunstwerken tonen. Daarnaast keert Prospects, de tentoonstelling van het Mondriaan Fonds voor opkomend talent, terug in extra groot formaat. Deze combinatie zorgt voor een rijke, diverse en inspirerende bezoekerservaring, waardoor Art Rotterdam toekomstbestendig blijft.”
Edo Dijksterhuis in Het Parool, 1 februari 2024
“Dat de Prospects tentoonstelling van het Mondriaan Fonds niet meer gehuisvest kon worden ten tijde van Art Rotterdam, gaf de aanleiding om de hele beurs naar Rotterdam Ahoy te verhuizen. Mooie bijkomstigheid van deze solidariteitsactie is dat Art Rotterdam in het veel grotere Ahoy onderdelen kan terugbrengen die in de afgelopen 25 jaar zijn ontwikkeld maar telkens door ruimtegebrek sneuvelden, zoals Sculpture Park, Intersections en natuurlijk de videosectie Projections. Iets om naar uit te kijken.”
Art Rotterdam in Rotterdam Ahoy
Artistic Matter krijgt een ereplek op Art Rotterdam. Bij het ingaan van de grote zaal van de oude Tabaksfabriek loop je er recht tegenaan. Waar het om draait, in deze sectie, is een uniek gebruik van materiaal. De meeste kunstenaars werken met materialen als olieverf op linnen, aquarel op papier, brons, hout of marmer. Tegelijkertijd zijn er steeds meer kunstenaars die voor vernieuwende technieken en ongebruikelijke materialen kiezen. Deze kunstenaars zet Artistic Matter in de schijnwerpers. Ditmaal is dat de Slowaaks-Rotterdamse kunstenaar Tomáš Libertíny. Hij introduceert complexe geraamtes en constructies in een bijenkorf. Geduldig begeleidt hij de bijen in het bouwproces, waarmee een delicate verbinding tussen mens en natuur ontstaat. Het effect is een bijzondere, gestileerde vorm in bijenwas. In samenwerking met kunstenaar Tomáš Libertíny is Lakeside Bee Farm gebouwd op het landgoed van het hoofdkantoor van Lakeside Capital Partners in Rotterdam – Overschie. De langdurige relatie tussen de kunstenaar, Tomáš Libertíny en de Managing Partner van Lakeside Capital Partners, Ali Keles, creëerde een vruchtbare basis voor deze langjarige samenwerking. Zijn werk bevindt zich in de collecties van onder andere het MoMA, Museum Boijmans Van Beuningen, MAD / Palais de Louvre en Lakeside Collection.
Tomáš Libertíny | Mogelijk gemaakt door Lakeside Capital Partners | gepresenteerd door Stichting Galerie Weisbard en Annemarie Fine Art
Voor het achtste jaar op rij gaat de NN Art Award in 2024 naar een veelbelovende kunstenaar die zijn werk toont tijdens Art Rotterdam. Nieuw, dit jaar, is de presentatie van het werk van de genomineerden. Zij exposeren niet in een stand op Art Rotterdam maar in de prestigieuze Kunsthal Rotterdam, van 1 februari tot en met 14 april 2024.
De genomineerde kunstenaars voor de NN Art Award 2024 zijn Maaike Kramer (Art Gallery O-68), Monica Mays (Prospects sectie van het Mondriaan Fonds), Jan van der Pol (Creman & De Rooij) en Peim van der Sloot (Brinkman & Bergsma).
NN Group is sinds 2017 partner van Art Rotterdam en reikt sindsdien ieder jaar een stimuleringsprijs uit aan buitengewoon kunsttalent met een innovatieve invalshoek en beeldtaal. Het gaat vaak om werk dat iets zegt over de wereld waarin we leven. Daarbij wordt niet alleen jong talent gevierd, maar ook kunstenaars die al verder zijn in hun carrière. De selectiecriteria zijn multi-disciplinair, waardoor alle media in aanmerking kunnen komen.
De award werpt een schijnwerper op de bijzonder hoogwaardige kunstopleidingen die Nederland rijk is. Kunstenaars vanuit de hele wereld weten de Nederlandse academies te vinden om het beste uit zichzelf te halen en kennis te maken met andere kunstenaars en culturen. De prijs bleek de afgelopen jaren een belangrijke graadmeter voor talent en wordt door de winnaar gebruikt om diens werk verder te ontwikkelen en te tonen aan een breder publiek. Daarbij koopt NN Group één, of meerdere, werken van de genomineerden aan voor de bedrijfscollectie. Naast de unieke kans om hun werk te tonen in Kunsthal Rotterdam worden de vier genomineerden ook uitgelicht in een artikel op GalleryViewer.com.
Tijdens de vorige editie werd de prijs in ontvangst genomen door Monali Meher, vertegenwoordigd door Lumen Travo Gallery. “Dankzij het winnen van de prijs kreeg ik de kans om te experimenteren met nieuwe materialen en processen. En in oktober 2023 heb ik mijn eerste boek ‘Unknown Landscape’ gepubliceerd, deels gefinancierd met het prijzengeld. Daarvoor gaat veel dank uit naar de sponsors, maar zeker ook het prijzengeld van de NN Art Award. Dat wordt echt op prijs gesteld” aldus Monali Meher.
Een jaarlijks wisselende jury van kunstprofessionals maakt een selectie van vier veelbelovende genomineerden, waaruit uiteindelijk een winnaar wordt gekozen. Naast de aan Art Rotterdam deelnemende galeries hebben ook de curatoren van de Prospects sectie van het Mondriaan Fonds voor de prijs kunstenaars aangedragen.
De jury bestaat telkens uit een combinatie van disciplines: kunstjournalisten, conservatoren, museumdirecteuren, kunstenaars, kunstverzamelaars en de conservator van de NN Group bedrijfscollectie. Dit jaar wordt de jury opgemaakt uit Charlotte Martens, senior curator Kunsthal Rotterdam; Henk Drosterij, verzamelaar; Monali Meher, winnaar NN Art Award 2023; Nicole Ex, hoofdredacteur kunsttijdschrift See All This en Maartje de Roy van Zuydewijn, conservator NN Kunstcollectie.
Presentatie NN Art Award genomineerden in Kunsthal Rotterdam
De uiteindelijke winnaar wordt op donderdag 1 februari om 20.00 uur bekendgemaakt in Kunsthal Rotterdam. Het werk van de NN Art Award 2024 genomineerden is daar nog te zien tot en met 14 april 2024.
NN Group (o.a. Nationale-Nederlanden) wil een positieve bijdrage leveren aan de maatschappij en is sinds 2016 partner van Kunsthal Rotterdam, sinds 2017 partner van Art Rotterdam en maakt sindsdien de NN Art Award mogelijk. Als supporter van alle kunstontdekkers zet Nationale-Nederlanden zich samen met haar partners in om een breder publiek te enthousiasmeren voor kunst en cultuur. Ook geeft zij als supporter van talent kunstenaars een podium om anderen te inspireren.
Nationale-Nederlanden heeft een lange geschiedenis op het gebied van cultuursponsoring, met een focus op beeldende kunst, musea en muziek. Haar partners bevinden zich voornamelijk in de steden waar veel collega’s werken, zoals Den Haag, Rotterdam en Arnhem.
Geschreven door Flor Linckens
Prospect, een initiatief van het Mondriaan Fonds, toont werk van 86 kunstenaars die in 2022 een financiële bijdrage kregen om een start te maken met hun carrière. Het aanbod varieert van fotografie tot textielwerken, van video tot schilderijen, en van performances tot sculpturen. Samensteller van de tentoonstelling is curator Johan Gustavsson in samenwerking met curator Louise Bjeldbak Henriksen: “Tijdens de 12e editie van Prospects zullen bezoekers werken tegenkomen van 86 getalenteerde kunstenaars. Samen bieden de werken een boeiende momentopname van de ontwikkeling van de hedendaagse kunst in Nederland. We waarderen de nauwe samenwerking met zoveel buitengewone kunstenaars, en hoewel de uitingen van de werken sterk variëren in media en vorm, is er een gedeeld enthousiasme dat deze kunstenaars met elkaar verbindt. Deze editie, de laatste in de iconische Van Nelle Fabriek, toont kunstwerken die intiem en onderscheidend zijn. Ze verdiepen zich in thema’s zoals identiteit, relaties, onze onderlinge verbondenheid met de natuur en andere levende wezens – essentiële elementen van wat het betekent om mens te zijn. De werken omvatten de universele aspecten van het bestaan.”
Voor de ingang van de Van Nelle Fabriek en elders op het terrein toont Art Rotterdam een spectaculaire collectie grootschalige buitenwerken. Zo staat er van Studio Dré Wapenaar het Tentendorp-Herzien, een werk waarin architectuur, ontwerp en beeldende kunst bij elkaar komen. Er zijn vier modules, gerangschikt op en onder, naast en voor elkaar. De hoogste tent staat op een vier meter hoog platform met daarnaast, op twee meter hoog, een ‘lucht-kuil’ en in de onderste tent een interne ‘zit-kuil’. Samen creëren zij de aanblik van een dorp waarin mensen op alle mogelijke manieren met elkaar zijn verbonden. Galerie Nest presenteert de werken RADIATE ||&||| (EVIAN CHRIST) van Joeri Woudstra. De twee kruizen, gemaakt van speakers en stoboscopen, zijn onderdeel van een grotere performance- en installatieserie. Zij spelen een vooraf geprogrammeerde licht- en geluidscompositie af. Atelier Van Lieshout presenteert op het buitenterrein een gigantische gier, werktitel Vulture. De gier is niet direct de meest edele vogel van het dierenrijk, maar wel een vindingrijke en vasthoudende figuur. Een echte overlever, waarvan Van Lieshout met de nodige ironie ook wel zegt dat deze het beste het karakter van de kunstenaar omschrijft. Dit is de eerste keer dat dit functionele sculptuur te zien zal zijn in Nederland. Willem Besselink (NL=US Art) is gefascineerd door zichtbare en onzichtbare structuren en patronen in de wereld om ons heen. Met zijn sculptuur Doorzicht presenteert hij een van de mogelijke visualisaties van de vele aanwezige structuren. Prospects presenteert het werk van meerdere kunstenaars, waaronder Sanne van Balen en Cecilia Bjartmar Hylta. Van Sanne van Balen staat er Stem, een 3D vertolking van een geschilderd landschap waaraan zij talige betekenissen toekent. Cecilia Bjartmar Hylta tekent voor het site-specific buitenwerk Untitled (dust sculpture), opgebouwd uit het stof dat zij in de Van Nelle Fabriek heeft verzameld.
